Reiling Lammechien

Lammechien Reiling komt voor in het parenteel: Borcheld

-----------------------------------------------------------------------------------------------------------
Lammechien REILING, van beroep onderwijzeres, geboren op maandag 9 april 1917 te Drouwenermond (Borger), overleden op maandag 25 december 2006 te Hoorn op 89-jarige leeftijd, begraven te Gasselternijveen.
Dochter van Roelof Reiling, van beroep landbouwer en Anna Maria Heidelberg, van beroep landbouwersche.

Graf Lammechien Reiling

Tekst van Arie Hulshof uit het boekje Op 't Spoor van 2007 nummer 3.

Op de eerste kerstdag overleed te Enkhuizen Lammechien Reiling, dochter van Roelof Reiling en Anna Maria Heidelberg.
Lammie's ouders hadden een boerenbedrijf in Drouwenermond (Drouwenerblokken) en later, sinds 1925, in Nieuw-Weerdinge.

Haar vader, Roelof Reiling, was de oudste zoon van Jannes Reiling en Lammechien Forsten. ln Gasselternijveen, in de Drentse monden en in Stadskanaal en omgeving stond Jannes Relling bekend als "Dominé Jans", omdat hij veel preekte in Baptisten gemeenten. Hij is 104 jaar oud geworden.

Jannes Reiling (100 jaar)	Jannes Reiling en Lammechien Forsten

De ouders van Dominé Jans waren Roelof Jans Reiling en Geertruid Jans Theisens; zij behoorden tot de eerste zeven baptisten in ons land, die Julius Kébner uit Hamburg op 15 mei 1845 doopte in een veenwijk (de Bakkerswijk) te Gasselternijveen, samen met nog vijf andere dopelingen. Een eenvoudige zuil, anderhalf jaar geleden onthuld op deze plek, herinnert daaraan. Hierover zou nog veel meer te vertellen zijn, maar U kunt het allemaal vinden in de boeken van Arie Brouwer: Parenteel Salomons deel ll.

Roelof Jans Reiling en Geertruid Jans Theisens

Monument op het Schreierspad in Gasselternijveen

Terug naar Lammechien Reiling, een achter kleindochter dus van een van de grondleggers van het baptisme in Nederland.
Lammie groeide op in Nieuw-Weerdinge met één broer en twee zussen. Broer Jannes overleed op 27 jarige leeftijd aan leukemie. Haar jongere zus Hermanna ging, evenals zij zelf, in het onderwijs; haar oudste zus, Jantje, zorgde voor vader en moeder en gaf thuis orgellessen. Lammie kreeg haar eerste benoeming in Vlagtwedde; later ging ze als onderwijzeres naar Suriname, waar ze ruim een jaar verbleef; daarna werd ze benoemd in Delfzijl en na ongeveer een jaar vertrok ze naar Oude-Pekela als onderwijzeres aan de Chr. Nationale school, nu "De Zevensprong". Eén van haar leerlingen was Paul Nanninga, die later, na zijn huwelijk, vertrok naar Noord-Holland.

In Oude-Pekela ging Lammie over van de "gewone" baptisten naar de Zevendedags-baptisten (dit was een kleine adventistische stroming binnen de baptisten). Deze hebben niet de zondag, maar de zaterdag als rustdag. Ze besteedde veel tijd aan het evangelisatiewerk; in de 70-er jaren ging ze met vervroegd pensioen en nu kon ze nog meer tijd geven aan de verkondiging van het evangelie: ze begon met het schrijven van folders. In bovengenoemd boek schrijft Arie Brouwer: "Zij gelooft, dat God wil, dat ze de mensen in haar omgeving bekeert. Daarom schrijft, vouwt en bezorgt zij gedurende een groot aantal jaren meer dan 21.000 folders per maand in Nieuwe-Pekela en wijde omgeving. Ze is daar vier uur per dag mee bezig. In totaal 100 folders met in totaal 1.750.000 exemplaren zijn door haar persoonlijk verspreid"

In 2001 moesten de huizen, waarin ze woonde in Nieuwe-Pekela, worden afgebroken. Ze was toen 84 en trok toen tijdelijk in bij de moeder van haar oud leerling Paul Nanninga; van haar familieleden, die nog leefden, was intussen ook iedereen op hoge leeftijd gekomen. Ze verhuisde toen naar Enkhuizen, in de omgeving waar Paul Nanninga met zijn gezin woonde. Paul was intussen als pastor benoemd bij de GGZ in Noord Holland. In Enkhuizen kreeg ze twee jaar later een aanleunwoning in een nieuw zorgcentrum. Op de eerste kerstdag 2006 is ze gestorven in het hospice in Hoorn, waar haar laatste dagen in het teken stonden van liefdevolle, warme zorg, om het haar zo comfortabel mogelijk te maken.

Op haar uitdrukkelijke wens is ze in stilte begraven op de begraafplaats aan de (gedempte) Vaart te Gasselternijveen, bij haar familie, de families Reiling, Engelsman, Salomons en Theisens. Twee nichten, een aangetrouwde neef, pastor Nanninga, zijn vrouw en zijn zoon en ook mevrouw Nanninga Sr., van wie ze destijds inwoning had gehad, waren, aanwezig. Haar oud-leerling, Pastor Nanninga, sprak aan de geopende groeve woorden van dankbaarheid voor dit rijke leven; daarna legde hij haar geliefde bijbel op de kist, met het stoffelijk overschot, getekend met de symbolen van het teken van Geloof, Hoop en Liefde. Met het uitstrooien van aarde, dat Lammie destijds had meegenomen uit het door haar zo vaak bezochte en geliefde land Israel, namen de aanwezigen afscheid met de woorden: "Zij is niet dood, maar de Heer heeft haar geroepen bij Hem te wonen in Zijn heerlijkheid".
Van Lammechien Reiling kan gezegd worden wat ook geschreven staat op de grafsteen van haar overgrootmoeder Geertruid Jans Theisens: "Gewis, zij woont bij Hem, die zij in woord en daden gevolgd heeft op Zijn stem op alle haar paden". (Dit is de "Baptistentak" van de nazaten van Jan Reiling (of Reilink), wiens naam omstreeks 1660 voor het eerst voorkomt in de Drentse archieven.

Graf Roelof Jans Reiling en Geertruid Jans Theisens

Graf Roelof Jans Reiling	Graf Geertruid Jans Theisens

Zoals vermeld werd "Dominé Jans" 104 jaar oud en ging hij veel voor in Baptisten gemeenten in de Drents Groninger veenkoloniën. Op zijn honderdste verjaardag werd hij geïnterviewd; als dan de verslaggever hem vraagt hoe vaak hij wel gepreekt heeft, dan antwoordt de jubilaris in rijmvorm: "|k denk meneer, zo'n duizend keer".

Graf Jannes Reiling en Lammechien Forsten

Graf Jannes Reiling	Graf Lammechien Forsten

Het overgrote deel van het geslacht Reiling is de Ned. Hervormde Kerk trouw gebleven. Later ontstaat er nog een "Gereformeerdentak" te vinden in Noordoost Overijssel. (Bergentheim, Vroomshoop en omgeving).